Gray jest powściągliwy w narracji, ale nie w komunikacie, który ma do przekazania.

Żeby jakoś wytłumaczyć moje zniesmaczenie, muszę chyba użyć jakiegoś egzotycznego określenia typu "artystyczne kino eksploatacji"

Kocham Herzoga jak nie wiem, ale tak się cieszę, że nie on pierwszy położył ręce na tych materiałach.

Nowy film Koreedy wstawia się za ludźmi o dobrych sercach nawigujących w szarej strefie.

W filmie okazuje się, że powojenne umowy "na gębę" już nie obowiązują, a życie w zgodzie z ziemią-gruntem zostaje zastąpione życiem w zgodzie z Ziemią-planetą.

Humorystyczne wyolbrzymienia utrudniają śmianie się z czegokolwiek.

Użyta koncepcja multiwersum to nie tylko przejażdżka po galerii niespodziewanych sztuk walki, ale też idealnie wykorzystane narzędzie do opowiedzenia historii.

To jest trochę taka sama produkcja, jak ci, których krytykuje - stwierdza, że ludzie są głupi i kupią każdy fałsz, przy czym sama im to sprzedaje.

W drugiej połowie okazało się, że film w całości wisi na fanserwisie, a emocjonalnie polega tylko na tym, co zbudowane zostało przez przeszłe produkcje i nasze nostalgiczne relacje z nimi.

"Dom Gucci" jest najlepszy w scenach, w których zestawia Patrizię Lady Gagi z innymi przy wspólnych stołach.

Opinie wpisane w Ekspresie na FB, ale na tyle długie, że nie wstydzę się dać na bloga.

To jak oglądanie filmowej interpretacji jakiejś świętej księgi.

Edgar Wright buduje tu fanbojską legendę, ale niestety okazało się, że nie ma z czego. Wychodzi taka pasta TRZEBA MIEĆ WYSOKIE IQ ŻEBY ZROZUMIEĆ RICK & MORTY xD.

"Kryjówka Johna" to czarna komedia o 13-latku, który więzi swoją rodzinę w bunkrze.

To przede wszystkim historia tyciej, dziecięcej przyjaźni. Głównie w domowej ciszy przecinanej dźwiękiem dziecięcych butów z dwóch pokoleń.

Recka nowości od twórcy “Ghost Story” oraz James Gunna biorącego się za własność DC.

Nowy Carax nie jest albo poruszającym dziełem, albo festiwalem cringe'u. Jest jednym i drugim naraz.