Oba materiały to filmiki na YouTube. Łącznie półtorej godziny mojego gadania o kinie.

Aster stworzył thriller psychologiczny obejmujący widza kompletnie lękiem, przez który nic innego nie znajduje miejsca na oddech przez bite trzy godziny.

Alexander Payne stworzył być może mój nowy ulubiony film świąteczny, a Nicolas Cage jest doskonały w Dream Scenario.

Film ma teraz średnią 5.7/10 od krytyków Filmwebu i w ogóle mi się to nie podoba.

"Barbie" trafia w każdą możliwą bramkę, by wypadać autentycznie przed wszystkimi, ale w drugiej połowie już musi tylko stać w miejscu i kopać, by to uzyskać.

Sztuka w filmie Kelly Reichardt to jest ta rzecz, którą robimy między kawą a zakupami, jeśli akurat udało się wziąć wolne w pracy.

Mario jako seria gier to układ zębatek, rur i innych czysto mechanicznych elementów. Co robi z tym fantem ekranizacja?

Takie produkcje w sumie budują wszystkie swoje elementy na zasadzie jump scare'u. Niezależnie czy to straszny, zabawny czy emocjonalny moment, każdy wydaje się być klockiem nastawionym wyłącznie na małą dopaminową nagrodę w chwili.